Κανελόνια με σπανάκι και λιαστή ντομάτα

Δεν υπάρχουν λόγια…

 

Υλικά
1 πακέτο κανελόνια
1/2 κιλό σπανάκι (το μετράμε βρασμένο)
2 κρεμμύδια ξερά ψιλοκομμένα
1/2 ματσάκι άνηθο
5-7 λιαστές ντομάτες
4 φέτες τυρί (φέτα)
1 κον κασέ
μπεσαμέλ
αλάτι, πιπέρι,
1/2 κ.γ μάραθο

Εκτέλεση
Βράζουμε τα μακαρόνια όπως λένε οι οδηγίες και τα στραγγίζουμε.

Τσιγαρίζουμε σε λίγο λάδι τα κρεμμύδια.

Μόλις ροδίσουν,ρίχνουμε το σπανάκι και το τσιγαρίζουμε.

Ψιλοκόβουμε με ένα ψαλίδι τις λιαστές ντομάτες,

τις ρίχνουμε στο σπανάκι και ανακατεύουμε.
Αφήνουμε να μαγειρευτούν για 2-3 λεπτά,

έπειτα προσθέτουμε το ντοματάκι και τα μπαχαρικά.
Ανακατεύουμε και αφήνουμε στη φωτιά μέχρι να ρουφήξει το μείγμα τα υγρά του.

Προσθέτουμε το τυρί τρίβοντάς το με το χέρι,ανακατεύουμε όλα τα υλικά
και αποσύρουμε από τη φωτιά.

Ετοιμάζουμε τη μπεσαμέλ.Βουτυρώνουμε ένα τετράγωνο ταψί

και καλύπτουμε τον πάτο με μπεσαμέλ.

Παίρνουμε τα μακαρόνια,τα γεμίζουμε με το σπανάκι(για μεγαλύτερη ευκολία
τα κόβουμε από τη μία μεριά για να ανοίξουν),βάζουμε τη γέμιση και τυλίγουμε.

Αραδιάζουμε πάνω στη μπεσαμέλ,

καλύπτουμε με λίγη από τη μπεσαμελ,

τα υπόλοιπα μακαρόνια και τέλος πάλι μπεσαμέλ.

Ψήνουμε στους 180 βαθμούς μέχρι να ροδίσει όμορφα η επιφάνεια του φαγητού.

                                           Καλή Επιτυχία!!!!!!!!!!!
Η συνταγή και η εκτέλεση είναι της φίλης μου Λευκής.

Η Αυτοκρατορία της φράουλας

 

 

Από τούρτες, μους και πάβλοβα μέχρι ρυζόγαλο και γλυκό κουταλιού και από γρανίτα και παρφέ μέχρι κρύα γλυκιά σούπα και χαλβά. Συνολικά, 15 λαχταριστοί τρόποι για να κεράσετε φράουλες.

Σε όλους αρέσουν οι φράουλες, μικρούς και μεγάλους. Είναι το γοητευτικό χρώμα τους που δεν μοιάζει με κανένα άλλο κόκκινο, είναι αυτό το σχήμα καρδιάς όλο καμπύλες. Ισως όμως είναι και η εποχή τους· η άκρη της άνοιξης μέσα στην έκρηξη των χλωρών χρωμάτων και την αρχή του καλοκαιριού, πάντα συνδεδεμένου με τη χαλάρωση, την ξενοιασιά, την άπλα.

Εκεί εισβάλλουν οι φράουλες· δίνουν χρώμα και γεύση σε κρέμες, στέκονται πάνω σε τάρτες και τούρτες άσπρες, λεμονί ή σοκολατένιες. Γεμίζουν βάζα με μαρμελάδες, γλυκά κουταλιού, γίνονται γρανίτες, παγωτά, στολίζουν φρουτοσαλάτες, γίνονται παχύρρευστες, μυρωδάτες, ηδονικές κατακόκκινες σος!

ΑΠΟ ΠΟΥ ΚΡΑΤΑΕΙ Η ΣΚΟΥΦΙΑ ΤΟΥΣ

Αυτές, λοιπόν, οι μεγαλόκαρπες λαμπερές φράουλες έχουν έρθει από τις Αμερικές· η μία από τις ΗΠΑ, η άλλη από τη Χιλή. Και βέβαια οι γεωπόνοι διασταυρώνουν και εξελίσσουν διαρκώς τις ποικιλίες.

Και στην Ευρώπη, όμως, σύμφωνα με το «Λεξικόν Φυτολογικόν» του Π. Γ. Γενναδίου, καταγράφονται δύο ιθαγενείς ποικιλίες φράουλας με μικρότερους καρπούς. Τέτοιες μικρόκαρπες φράουλες υπάρχουν αυτοφυείς στα ελληνικά δάση και, αν έχετε την τύχη να τις βρείτε και τις δοκιμάσετε, δεν θα ξεχάσετε ποτέ το άρωμά τους που είναι απροσδόκητα έντονο και διαρκεί.

Η καλλιέργεια της φράουλας στα ευρωπαϊκά εδάφη εντοπίζεται γύρω στον 15ο ή 16ο αιώνα, σύμφωνα πάλι με το Λεξικό του Π. Γ. Γενναδίου. Ωστόσο, είναι πολύ πιθανό το φρούτο να ήταν γνωστό και στους αρχαίους Ελληνες και στους Ρωμαίους. Τόσο στον Πλίνιο όσο και στον Διοσκουρίδη υπάρχουν περιγραφές του φυτού και του καρπού που παρομοιάζεται με τα κεράσια και σημειώνεται ότι ωριμάζουν την ίδια εποχή.

Η ΧΜΑΙΚΕΡΑΣΟΣ ΚΑΙ ΟΙ «ΑΠΟΓΟΝΟΙ» ΤΗΣ

Το ελληνικό όνομα της φράουλας είναι «χαμαικέρασος», λέξη που περιγράφει τόσο τον τύπο του φυτού, που είναι χαμηλό και οι βλαστοί του απλώνονται στο χώμα, όσο και τον τύπο του καρπού, που μοιάζει στο μέγεθος και το σχήμα πιο πολύ με τα κεράσια. Τον περασμένο Μάιο, δοκίμασα τέτοιες φράουλες στο βιολογικό αγρόκτημα του κ. Κ. Τσίγκου και ενθουσιάστηκα. Πολύ γλυκύτερες από τις μεγαλόκαρπες και πολύ αρωματικές. Παλιά ακαρνανική ποικιλία, μου είπαν.

Η σύγχρονη καλλιέργεια της φράουλας -σε θερμοκήπια κυρίως- γίνεται σε κάθετες μονάδες. Πρόκειται για στύλους που έχουν πλατύσματα σε διάφορα σημεία με χώμα και τα φυτά. Ετσι, σε μικρό χώρο τα φυτά αποδίδουν πολλαπλάσια από την υπαίθρια καλλιέργεια. Ακόμη πιο αποδοτική είναι η υδροπονική καλλιέργεια, στην οποία οι ρίζες των φυτών είναι μέσα σε νερό, που περιέχει όλα τα θρεπτικά γι' αυτά συστατικά.

Η απόδοση της υπαίθριας βιολογικής φράουλας είναι πολύ μικρότερη, διότι δεν χρησιμοποιούνται ορμόνες και συνθετικά λιπάσματα, και γι' αυτόν το λόγο τις προτιμούν πολλοί. Κοστίζουν λίγο παραπάνω, αλλά αξίζουν. Ούτως ή άλλως, πρέπει να τις πλένουμε σχολαστικά πριν τις καταναλώσουμε.

Αυτές τις πληροφορίες μάς δίνει ο γεωπόνος κ. Ηλ. Κάνταρος, ο οποίος υπογραμμίζει ότι οι φράουλες περιέχουν πολλή βιταμίνη C καθώς και B1, B2 αλλά και μεταλλικά στοιχεία, όπως ασβέστιο, φώσφορο κ.λπ.

Εκτός από την ομορφιά και την ωραία του γεύση, αυτό το φρούτο έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά: τονώνει τις νεφρικές και ηπατικές λειτουργίες, αποτοξινώνει τον οργανισμό, έχει καθαρτική και διουρητική δράση. Μερικοί επιστήμονες, μάλιστα, της αποδίδουν αντικαρκινικές και καρδιοτονωτικές ιδιότητες. Δεν επιτρέπεται όμως να καταναλώνεται από άτομα που πάσχουν από έλκος, φλεγμονές των εντέρων ή σπαστική κολίτιδα.

Οπως και αν είναι οι φράουλες, με το φωτεινό τους χρώμα γεφυρώνουν την άνοιξη με το καλοκαίρι, δροσίζουν και γλυκαίνουν τις στιγμές μας. Καθώς τελείωσα αυτήν τη μικρή αναφορά στις φράουλες, έριξα μια ματιά στη μικρή μου εγκυκλοπαίδεια των παραδοσιακών συμβόλων, όπου αναφέρεται ότι στο χριστιανισμό συμβολίζει τον ενάρετο άνθρωπο, τους καρπούς των καλών έργων και του πνεύματος. Οταν συνοδεύονται από βιολέτες, δηλώνουν την ταπεινότητα της πραγματικής αρετής.

Ε, αυτή η εικόνα έφτιαξε την ημέρα μου. Μου έφερε παλλόμενες εικόνες χρωμάτων. Τι εικόνα! Μοβ βιολέτες και κόκκινες φράουλες και μια δυσανάγνωστη πια έννοια, η αρετή! Γεύση, χρώμα, άρωμα - πολύτιμες ουσίες που έχουν καμιά φορά οι λέξεις, κι έτσι φωταγωγούν το χρόνο και μας απογειώνουν, αν αφεθούμε στη γοητεία τους.

Κείμενο: Εύη Βουτσινά

Πηγη

Κέικ με σιρόπι ινδοκάρυδου

Εύκολο….Λάμινγκτον

 

Υλικά
2 μεγάλα αβγά
2 κούπες αλεύρι
1 1/2 κούπα ζάχαρη
1 κούπα γάλα
1 κούπα σπορέλαιο καλής ποιότητας
1 μπέικιν

για το σιρόπι
2 κούπες νερό
10 κ.σ. ζάχαρη
5 κ.σ. καρύδα τριμμένη
2 κ.σ. κακάο
2 κομμάτια τετράγωνα κουβερτούρα
1 βανίλια

Εκτέλεση
Χτυπάμε τα αβγά με την ζάχαρη να αφρατέψουν.

Προσθέτουμε το λάδι και το γάλα.Τέλος προσθέτουμε το αλεύρι με το μπέικιν.

Ανακατεύουμε σιγά για να μην ξεφουσκώσει το μείγμα.
Το βάζουμε σε ένα ταψάκι 24-26 εκ.
Ψήνουμε το κέικ σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 βαθμούς με αντιστάσεις
για 30 λεπτά.
Βγάζουμε το κέικ και το αφήνουμε να κρυώσει για λίγο.
Κόβουμε σε κομμάτια.

Ρίχνουμε όλα τα υλικά για το σιρόπι σε μια κατσαρόλα και βράζουμε
για 10 λεπτά.

Σιροπιάζουμε το κέικ και αφήνουμε να τραβήξει καλά το σιρόπι.

Σερβίρουμε!

  
 
 

                                Καλή Επιτυχία!!!!!!!!!!!!

Πηγή

Το ελαιόψωμο της μαμάς μου

Ένα μικρό θαύμα!


Υλικάζύμηhttp://syntagesapospiti.blogspot.gr/2012/07/blog-post_27.html για 1 ψωμί
1 ντομάτα
ελιές κομμένες σε ροδέλες
αλάτι,πιπέρι,ρίγανη
λίγο λάδι
ΕκτέλεσηΚάνουμε κανονικά το ζυμάρι για το ψωμί.Μόλις φουσκώσει,το ανοίγουμε
σε φύλλο πάχους 1 εκ. περίπου.

Με το multi πολτοποιούμε την ντομάτα και τη ρίχνουμε σε ένα μπολ μαζί
με τα υπόλοιπα υλικά.

Τυλίγουμε το ζυμάρι σαν “ντολμαδάκι”.



Το βάζουμε σε ταψί και το αφήνουμε 30-50 λεπτά να φουσκώσει.
Ψήνουμε στους 180 βαθμούς σε προθερμασμένο φούρνο μέχρι να ροδίσει.

                         Καλή Επιτυχία!!!!!!!!!
ΣΗΜ: Στη γέμιση μπορείτε να προσθέσετε ό,τι υλικά θέλετε.

Τα πάντα για την ζελατίνη

Ζελέ, κρέμες και σάλτσες πήζουν χάρη σε αυτήν. Μαθαίνουμε τι είναι, πού τη βρίσκουμε και πώς τη χρησιμοποιούμε σωστά.

Η ζελατίνη ανήκει στα πηκτικά μέσα. Χρησιμοποιείται τόσο στη ζαχαροπλαστική όσο και στη μαγειρική για να πήξει υδαρή μείγματα όπως κρέμες (μπαβαρουάζ, πανακότα, κρεμ καραμελέ κ.ά.) και σάλτσες, ενώ, ανάλογα με την ποσότητα που θα χρησιμοποιήσουμε, μπορεί να μας δώσει και πιο «σταθερά» μείγματα, όπως ζελέ φρούτων και τερίνες. Εμπεριέχεται επίσης σε πάρα πολλά έτοιμα τρόφιμα.

ΠΩΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΖΕΤΑΙ;

Η ζελατίνη που βρίσκουμε στην αγορά είναι συνήθως ζωικής προέλευσης και πιο συχνά παρασκευάζεται από το ζελέ που βρίσκεται ανάμεσα στους χόνδρους των οστών των βοοειδών. Υπάρχει επίσης ζελατίνη φυτικής προέλευσης αλλά και ζελατίνη από ψάρια. Δεν είναι όμως τόσο διαδεδομένες, γιατί πρώτον δεν έχουν τα ίδια σταθερά αποτελέσματα και δεύτερον η παραγωγή τους κοστίζει πιο πολύ.

ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ;

Οταν πρωτοξέσπασε το σκάνδαλο με τις «τρελές αγελάδες», υπήρξε η ανησυχία μήπως η ζελατίνη από βοοειδή είναι επικίνδυνη για τον άνθρωπο. Παρότι δεν υπήρξε κάποια επίσημη έρευνα που να επαληθεύει αυτούς τους φόβους, πολλές βιομηχανίες τροφίμων άρχισαν να αναζητούν εναλλακτικές. Σήμερα, η ζωικής προέλευσης ζελατίνη εξακολουθεί να χρησιμοποιείται, και είναι μάλιστα η πιο διαδεδομένη.

Αν θέλουμε να ελέγξουμε την προέλευση της ζελατίνης που αγοράζουμε, διαβάζουμε την ετικέτα. Αυτό φυσικά δεν ισχύει όταν την προμηθευόμαστε χύμα σε μορφή σκόνης. Αλλά και στα έτοιμα τρόφιμα που περιέχουν ζελατίνη, όπως σε κάποιες σάλτσες και ζελέ, οι παρασκευαστές δεν είναι υποχρεωμένοι να αναγράφουν στην ετικέτα του προϊόντος τι είδους ζελατίνη χρησιμοποίησαν.

ΦΥΛΛΑ Ή ΣΚΟΝΗ;

Τη ζελατίνη τη βρίσκουμε σε μορφή σκόνης, που συνήθως πωλείται χύμα σε μπαχαράδικα και καταστήματα με πρώτες ύλες ζαχαροπλαστικής. Περισσότερο διαδεδομένα, ωστόσο, είναι τα διάφανα λεπτά φύλλα των 2, 2½ και 5 γρ., που θα βρούμε συσκευασμένα στα σούπερ μάρκετ.

Τα φύλλα θεωρούνται πιο εύχρηστα, γιατί διαλύονται εύκολα, δεν σβολιάζουν και επιπλέον έχουν το πλεονέκτημα ότι κάθε φύλλο αποτελεί συγκεκριμένη δόση, πάνω στην οποία έχουν προσαρμοστεί πολλές συνταγές.

Σε γενικές γραμμές ισχύει ότι για 1 λίτρο υγρού μείγματος χρησιμοποιούμε από 2 έως 5 γρ. ζελατίνης, ανάλογα και με την εφαρμογή που θέλουμε να κάνουμε και το πόσο πηχτό θέλουμε να είναι το μείγμα μας. Για μεγαλύτερη ασφάλεια, όμως, είναι προτιμότερο να διαβάζουμε τις οδηγίες χρήσης επάνω στο κουτί και να ακολουθούμε την προτεινόμενη δοσολογία.

ΑΓΑΡ- ΑΓΑΡ: Η ΦΥΤΙΚΗ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ

Το μόνο συστατικό το οποίο έχει τις ίδιες ακριβώς εφαρμογές με τη ζελατίνη και μπορεί να την αντικαταστήσει χωρίς πρόβλημα είναι το άγαρ-άγαρ. Ανήκει και αυτό στα πηκτικά μέσα, μόνο που προέρχεται από φυτικούς οργανισμούς (κυρίως φύκια).

Γι' αυτο χρησιμοποιείται κατά κόρον από τη βιομηχανία τροφίμων σε χορτοφαγικά και νηστήσιμα προϊόντα, αλλά και σε προϊόντα που απευθύνονται σε θρησκευτικές ομάδες με περιορισμούς στην κατανάλωση ζωικών προϊόντων (Εβραίοι, Μουσουλμάνοι).

Αγαρ-άγαρ βρίσκουμε χύμα σε μορφή σκόνης σε κάποια μπαχαράδικα ή σε καταστήματα που πωλούν πρώτες ύλες ζαχαροπλαστικής

ΠΩΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΗ ΖΕΛΑΤΙΝΗ

•   Αν είναι σε μορφή φύλλων:

1. Βάζουμε τα φύλλα ζελατίνης σε ένα μπολ με νερό. Το νερό θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο κρύο (ακόμη καλύτερα αν περιέχει παγάκια).
2. Τα αφήνουμε για 3 - 5 λεπτά να μαλακώσουν και να γίνουν σαν μεμβράνη.
3.Τα στύβουμε πολύ καλά με τα χέρια μας, για να απομακρύνουμε τα νερά.
4.Τα προσθέτουμε στο μείγμα που θέλουμε να πήξουμε, ανακατεύοντας ώστε να διαλυθούν εντελώς. Το μείγμα αυτό θα πρέπει να είναι ζεστό (να υπερβαίνει τους 40° C). Αν η συνταγή μας δεν προβλέπει ζεστό μείγμα, τα βάζουμε σε ένα μπολ με λίγο ζεστό νερό (περίπου 1 φλιτζ. καφέ) και ανακατεύουμε να διαλυθούν ή τα λιώνουμε σε μπεν μαρί (σε ανοξείδωτο μπολ με νερό που έχουμε στερεώσει πάνω από μια κατσαρόλα με νερό που βράζει).
Προσοχή: δεν λιώνουμε ποτέ τη ζελατίνη μόνη της σε μπρίκι, γιατί, αν καεί, αποκτά άσχημη γεύση. Για να πήξει το μείγμα μας, πρέπει στη συνέχεια να το αφήσουμε για κάποια ώρα στο ψυγείο.

•   Αν είναι σε μορφή σκόνης:

1. Βάζουμε σε ένα μπολ 3 - 4 κουτ. σούπας κρύο νερό.
2.Ρίχνουμε από πάνω βροχηδόν τη σκόνη ζελατίνης, ώστε να πέσει ομοιόμορφα σε όλη την επιφάνεια του νερού. Την αφήνουμε να μουλιάσει για 4 λεπτά. θα απορροφήσει το νερό και θα φουσκώσει.
3.Τοποθετούμε το μπολ σε ένα μεγαλύτερο, στο οποίο έχουμε ρίξει βραστό νερό, και περιμένουμε για 3 - 4 λεπτά να διαλυθεί η ζελατίνη. Ανακατεύουμε και αδειάζουμε στο υγρό που θέλουμε να πήξουμε. Και σε αυτή την περίπτωση, για να ενεργήσει η ζελατίνη, πρέπει να αφήσουμε το μείγμα κάποιες ώρες στο ψυγείο.

Τips

•   Οσο περισσότερη ζάχαρη προβλέπει η συνταγή, τόσο λιγότερο σφιχτό λόγω ζελατίνης θα είναι το αποτέλεσμα.
•   Ο φρέσκος ανανάς, το σύκο και η παπάγια περιλαμβάνουν ένα ένζυμο, τη βρομελίνη, που «διαβρώνει» τη ζελατίνη και την κάνει να χάνει τις πηκτικές της ιδιότητες.
•   Διατηρούμε τα γλυκά που περιέχουν ζελατίνη στο ψυγείο σκεπασμένα, για να μη γίνειη επιφάνειά τους σαν γόμα.
•   Η ποσότητα ζελατίνης που θα χρησιμοποιήσουμε διαφοροποιείται από ατομικό σε οικογενειακού μεγέθους γλυκό. Αν μια συνταγή προορίζεται για μεγάλη φόρμα και εμείς θέλουμε να τη φτιάξουμε σε ατομικά ποτήρια ή μπολάκια, μπορούμε να μειώσουμε την αναγραφόμενη ποσότητα ζελατίνης, προκειμένου να επιτύχουμε πιο απαλή υφή.
Αντιθέτως, κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, συνηθίζεται να αυξάνουμε την ποσότητα ζελατίνης κατά 10 - 15%, για μεγαλύτερη αντοχή στη ζέστη.

Ευχαριστούμε πολύ για τη βοήθεια τον τεχνολόγο τροφίμων Μιχάλη Ορεστίδη και τον Στέλιο Παρλιάρο

πηγη

Light τούρτα σοκολάτας με 4 υλικά

Απόλαυση χωρίς τύψεις…

Υλικά
400 γρ. κουβερτούρα γάλακτος
150 γρ. γάλα 1,5 % λιπαρά
200 γρ. γιαούρτι 2 %
digestive μπισκότα
1 κ.σ κακάο σε σκόνη για την επικάλυψη

Εκτέλεση
Κόβουμε την κουβερτουρα σε κομμάτια και τη βάζουμε σε ένα μπολ.
Bράζουμε το γάλα και το ρίχνουμε στο μπολ με τη σοκολάτα.

Το ανακατεύουμε μέχρι να λιώσει η σοκολάτα και να γίνει το μείγμα λείο.

Έπειτα ρίχνουμε μέσα το γιαούρτι και ανακατεύουμε απαλά με ένα κουτάλι.

Σε ένα ταψάκι 22-24 εκ. στρώνουμε τα μπισκότα,

γεμίζουμε τα κενά με σπασμένα μπισκότα και ρίχνουμε από πάνω την κρέμα σοκολάτας.

Κοσκινίζουμε την επιφάνεια της τούρτας με το κακάο.Τη βάζουμε στο ψυγείο
για 2 ώρες πριν τη σερβίρουμε.

                               Καλή Επιτυχία!!!!!!!!!
ΣΗΜ:Είναι τούρτα με χαμηλά λιπαρά σε σχέση με τις “κοινές” και προσφέρει στον
οργανισμό ασβέστιο,φυτικές ίνες,ενώ έχει 354 θερμίδες ανά μερίδα,

Η συνταγή είναι του Στ. Παρλιάρου.

Συκωταριά

Η παράδοση συνεχίζεται…

Υλικά1 συκωταριά
1 σκελίδα σκόρδο ψιλοκομμένη
1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο
1 μικρή ντομάτα ψιλοκομμένη
2 πιπεριές ψιλοκομμένες
αλάτι, πιπέρι
λίγο μπαχάρι τριμμένο
1 ποτήρι νερό
λίγο λάδι
ΕκτέλεσηΠλένουμε την συκωταριά και την κόβουμε σε κομμάτια.

Τη βάζουμε σε ένα μεγάλο μπολ και ρίχνουμε όλα τα υλικά εκτός από το
νερό και το λάδι. Βάζουμε στο ψυγείο για 1 νύχτα.

Την επόμενη την βάζουμε σε ένα μεγάλο,κατά προτίμηση,αντιπολιτικό τηγάνι.
Ρίχνουμε το νερό και το λάδι και στην βράζουμε σε μέτρια φωτιά.

Μόλις σωθεί το νερό την αφήνουμε λίγο να τσιγαριστεί με το λάδι της
(λίγο δε θέλει πολύ γιατί θα διαλυθεί).

Σερβίρουμε.

                 Καλή Επιτυχία!!!!!!!!!!
Την εκτέλεση της συνταγής πραγματοποίησε η γιαγιά μου!!!!